نميدانم پس ازمرگم چه خواهدشدنميخواهم بدانم كوزه گرازخاك اندامم چه خواهدساخت ولي بسيارمشتاقم سوتكي سازدگلويم سوتكي باشدبدست كودكي گستاخ وبازيگوش واويكريزوپي درپي دم گرم خمودش رادرگلويم سخت بفشاردوخواب خفتگان خفته رااشفته ترسازدبدين سان بشكنددايم سكوت مرگبارم را

كوه بانخستين سنگهااغازميشودوانسان بانخستين درد درمن زنداني ستمگري بودكه به  اواز  زنجيرش خونمي بردمن بانخستين نگاه تواغازشدم

باهرچه عشق نام توراميتوان نوشت  باهرچه رودراه توراميتوان سرودبيم ازحصارنيست كه  هرقفل كهنه رابادستهاي مهربان توميتوان گشودزيباهواي حوصله ابري ست چشمي ازعشق  ببخشايم تارودافتاب بشويدغباردلتنگي مرا

توكيستي كه من اينگونه بي توبي تابم شب ازهجوم خيالت نمي بردخوابم توچيستي كه ازهرموج تبسم توبسان قايقي سرگشته روي مردابم

توگران مايه ترين تصويري من اگرقاب توباشم كافي است

هرگزگمان مبرزخيال توغافلم گرمانده ام خاموش خداداندودلم

ساكنا ن درياپس ازمدتي صداي امواج رانمي شنوندچه تلخ است قصه عادت

انكه مست امدودستي به دل مازدورفت دراين خانه ندانم به چه سودازدورفت خواست تنهايي مارابه رخ مابكشدتنه اي بردراين خانه تنهازدورفت

سرمايه عمرادمي يك نفس است ان يك نفس ازبراي يك هم نفس است گرنفسي بانفسي هم نفس است ان يك نفس ازبراي يك عمربس است

نگاهم يادباران كرده امشب مراسردرگريبان كرده امشب غم وفريادمن ازاين وان نيست دلم يادعزيزم كرده امشب

اي خدااه اي خداازتوي اسموناگوش بده به دردمن كه ميخوام حرف  بزنم باسه يه روزم شده سكوتم رابشكنم ارخداخودت بگوباسه چي ساختي منوتوي اين زندون  غم چراانداختي منوچراهرجاكه ميرم دربروم وانميشه چراهرجادلي ميشكنه مثل شيشه اي خداحرفي بزن اگه گوشت بامن اين كيه كه قلبموداره اتيش مي زنه

درگذرگاه زمان خيمه شب بازي دهرباهمه تلخي وشيريني خودميگذردعشقهامي ميرندرنگهارنگ دگرمي گيرندوفقطخاطره هاخاطره هاست كه چه شيرين وچه تلخ دست ناخورده به جامي مانند

زندگي شايدان لحظه مسدودي است كه نگاه من درني  ني چشمان توخودراويران ميسازدودراين حسي است كه من انراباادراك ماه وبادريافت ظلمت خواهم اميخت دراتاقي كه به اندازه يك تنهايي است دل من كه به اندازه يك عشق است به پهنه هاي ساده خوشبختي خودمي نگرد

يادمان باشدازامروزجفايي نكنيم گرچه درخويش شكستيم صدايي نكنيم يادمان باشداگرشاخه گلي راچيديم بهرپرپرشدنش سازونوايي نكنيم يادمان باشداگرخاطرمان تنهاماندطلب عشق زهربي سروپايي نكنيم

گاهگاهي يادمن كن خاطرم افسرده است دل درون سينه امامرد ه است روح من افسرده ازنامردمي هاگشته است چشم من زنده ولي اززندگاني خسته است

ديشب درجاده هاي سكوت هرچه درايستگاه عشق منتظرماندم كسي براي لمس تنهاييم توقف نكردومن غريب ترازهميشه تنهاي تنهابه خانه برگشتم

عشق يعني پاك ماندن درفساداب ماندن دردما ي انجماددرحقيقت عشق يعني سادگي دركمال برتري افتادگي

عاشقان را بگذاريد بنالند همه مصلحت نيست كه اين زمزمه خاموش شودمن نگويم كه به حرف دل من گوش كنيد بهترانست كه اين قصه فراموش كنيد

دلتنگم ازنبودن چشمت نگاه كن دلم رابايك مدادساده رنگي  سياه كن ميدانم اشتباه بزرگيست عاشقي امابه خاطرمن اشتباه كن ميترسم ازحوالي چشم توردشوم چشمان سربزيرمراسربراه كن

گاهي گمان نميكني وميشودگاهي نميشودكه نميشود گاهي هزاردوره دعا بي اجابتست گاهي نگفته قرعه بنام توميشودگاهي گداي گدايي وبخت يارنيست گاهي تمام شهر گداي توميشود

گاهيتمام شهرگداي توميشود

قلبها دريچه نفوذند و انكه صادقانه نفوذ كند پايدار ترين مهمان است

زيراين سقف كبود زير اين شعله سنگين سكوت اگر ازياد تويادي نكنم ميميرم

زندگي صحنه يكتاي هنرمندي ماست هركسي نغمه خود خواند ازصحنه رود صحنه همچنان پابرجاست خرم ان نغمه كه مردم بسپارند به ياد

ترسم انروز بيايي كه نباشد بدنم كوزه گر كوزه بسازد زخاك  بدنم لب ان كوزه بسازند زخاك لب من بيخبرلب بگذاري به لبان دهنم

من اگرپشت خودم پنهانم من اگرخسته ترين انسانم به حرفهاي همه بي ايمانم دل گريان لب خندان دارم به تووعشق توايمان دارم